Het was een lange reis ...

...maar we zijn er geraakt 🇧🇴. Vertrokken woensdag rond de middag en exact 3 dagen en 4 vluchten later, zijn we aangekomen in Sucre. Lang en vermoeiend, dit is de beste samenvatting van de reis....maar je hoort mij niet klagen want ik denk dan ... hoe lang deden de Conquistadores er dan niet over ? Het voordeel dat zij dan wel  hadden : geen last van jetlag ! Maar vergeleken bij hun reis, is die van ons een plezierreisje. Dus via Lima en Santa Cruz eindelijk in Sucre, ook wel de witte stad genaamd. De hoofdstad van Bolivië, want dat is inderdaad Sucre en niet La Paz zoals ik verkeerdelijk dacht, is gelegen op 2750m meteen ook de ideale uitvalsbasis voor de hoogte stage van dit jaar 😎.

En intussen ben ik ook stilaan uitgeslapen, maar dit heeft wat inspanningen gevraagd. Gisteren zijn we laat op de avond nog van kamer verhuisd,  één van de matrassen was immers volledig doorgelegen. Nu, iedereen die er al eens op uit trekt met de rugzak weet het... een rugzak opendoen is zoals  een duivel die uit een doosje komt....ik zeg altijd...mijn rugzak is ontploft en dan weet je het wel, het laatste wat je wilt is dan verhuizen van kamer 😬...soit...we nemen onze intrek in de nieuwe kamer, alles is verhuisd en dan blijkt dat daar ook één matras is doorgelegen. Nood breekt wet en we hebben dan maar de matrassen verhuisd. Tja, voor een goeie nachtrust moet je al eens iets over hebben. 

Vandaag een  bezoek gebracht aan de blijkbaar gerenommeerde zondagsmarkt van Tarabuco. Heel kleurrijk dat wel, en de mensen die je er ziet zijn zeker fotogeniek, maar ik mis hier toch wel een beetje de sfeer, de muziek, de geuren en de drukte die je op Aziatische markten vindt. Hoe dan ook, het was een leuke dag. Dat deze reis nog wat uitdagingen zal inhouden, werd deze middag al duidelijk. Toen we met z’n vijven gingen lunchen. 3 maal kip en 3 maal soep, want meer keuze  was er niet. Na enkele minuten bleek dat ook de kip niet langer een optie was...dus 5 maal soep dan maar. En de soep kwam, één bord, twee borden , drie borden .....niets meer....nog steeds niets ....toch even vragen dan maar....ah...de soep was op ! We hebben dan maar de soep broederlijk gedeeld ...en zo ontstaat een band tussen wildvreemden die toevallig samen gaan lunchen. Het leven is vol verrassingen 😁

En nu ben ik bovenal  benieuwd voor onze Inca trail van morgen en onwillekeurig komen de herinneringen aan de tochten in Tibet...wordt vervolgd