Een dagje chillen in Hsipaw .....

goed  voor 14.000 stappen op mijn sletsen  (vrij vertaald uit het Gents : op mijn teenslippers 😉). Dus voor al wie dacht dat er hier niets te beleven valt, niet dus. Met mijn kaart in de hand, en iedereen die mij kent weet dat ik een crack ben in het kaartlezen, ben ik deze ochtend al op stap gegaan. Ik logeer in het alom geprezen Mr Charles hotel (annex guesthouse) en het mag gezegd, het is een prima plaats om te verblijven. Centraal gelegen, propere kamers, vriendelijke & behulpzame staff, schitterende ginger-lemon-honey-tea , en uiteraard/gelukkig WiFi 😁.

Deze ochtend dus een trip naar little Bagan met ernaast het klooster met de bamboe Buddha. Helaas was mijn kledij niet geschikt om dit prachtige klooster te bezoeken, maar een dame werd verzocht mij een longyi te lenen. Ik moet zeggen hij paste perfect bij de kleur van mijn kleed en sletsen (teenslippers dus). Het valt mij trouwens op dat mannen en vrouwen nog steeds hun traditionele longyi dragen, ook in Rangoon ondanks de verwesterlijking. Idem dito voor het gebruik van tanaka trouwens, wat toch ook wel heel typisch is voor dit land. Het zou jammer zijn mocht het verdwijnen, maar ik maak mij geen illusies. 

Terug naar het klooster annex een bezinningsoord waar mensen gedurende 10 dagen komen mediteren. Het monotoon opzeggen van mantra’s aangevuld met het geluid van de krekels die al in de loop van de dag veel kabaal produceren, maakten hier een heel speciale ervaring van.

Hsipaw is trouwens een gezellig, levendig stadje met een heus voetbal veld. Uiteraard niet te vergelijken met de Ghelamco, maar dat zijn Jan Breydel en het Astridpark ook niet 😁. Ik zag daar enkele jonge spelers met een shirt van Barcelona, maar ze spraken geen spaans..... ben wel te weten gekomen dat er  morgen een thuismatch is, nu juist wanneer ik er niet ben... jammer, was anders zeker gaan kijken.

De markt is een typische markt, valt weinig over te zeggen, alleen dat het er redelijk koel is, dus best aangenaam om even in rond te kuieren tegen de middag. Na de middag heb ik een bezoek gebracht aan een Shan paleis. Ik werd er onthaald door een aristocratische dame die mij verwelkomde. Haar man was de laatste neef van de laatste Shan prins, die hier geleefd heeft en getrouwd was met een Oostenrijkse. De rondleiding was in het birmaans, maar mochten er nog buitenlanders komen zou ze ook een rondleiding geven in ‘t engels. Intussen mocht ik wachten in het salon en boekjes lezen. Ik heb er een tijdschrift gelezen volledig gewijd aan onze koning Filip 👑. Buiten 2 Duitsers, die hun schup hebben afgekuist, niemand gezien. Dus ben ik ook vertrokken na afscheid te hebben genomen van de gastvrouw. Ze vroeg mij om nog eens terug te komen.... I might.

Zo, en nu wordt het stilaan tijd om mijn rugzak klaar te maken voor morgen...heb zonet onze gids ontmoet Mr Own  Mg en het klikte meteen.