In de voetsporen van de Farao’s

Vanop ons terras met zicht op de Nijl, een korte terugblik over de laatste 3 dagen. Het is inmiddels donker, de lichtjes twinkelen op de oevers van deze mooie rivier, de temperatuur is intussen gezakt tot een aangename 28°c en op de achtergrond weerklinkt de oproep tot het gebed. De sfeer is perfect. Zoals gepland, laten we het drukke Caïro vlug achter ons. Ik zeg « drukke » Caïro, Wannes kwam na 2 dagen tot zijn eigen conclusie : één grote vuilnisbelt 🫢. En ja, buiten het centrum van de hoofdstad is het best wel vuil. Er is zelfs een heel district in de stad waar het vuil verwerkt wordt en huizen volgestapeld zijn tot aan de nok met afval : Garbage City. Je kan tegenwoordig een tour boeken om het te bezoek …denk niet dat we dit op onze bucketlist zullen zetten. 

Het bezoek aan het archeologisch museum daarentegen is alles wat je er mag van verwachten…stoffig, oudbollig, een plaats waar de tijd bleef stilstaan. We bevinden ons met momenten precies in een scène uit een Indiana Jones film, echt de max! Uiteraard beschikt dit museum over een uitgebreide collectie die meer dan een bezoek waard is. De schatten (of althans een deel ervan) uit het graf van Toetanchamon zijn natuurlijk een blikvanger. Veel minder bekend doch daarom niet minder spectaculair is de tentoonstelling rond de opgravingen in Tanis waaronder de mummies van Thuya en Yuya en hún schatten. Alleen de namen zorgen soms voor wat verwarring, zo had ik artefacten gevonden van een zekere Uberkalf…een dislectische verspreking voor Userkaf, kan gebeuren😏
Hoe dan ook, dit museum is een echte « must see » voor iedereen die een beetje geïnteresseerd is in de Egyptische geschiedenis. 

Met de trein zijn we daags nadien dan vertrokken naar Luxor. De reis duurt uiteindelijk 12 uur ipv 10. Voor first class waren we te laat 😬 het werd dus second class, opnieuw een déjà-vu. Rustig verloopt zo’n treinreis zeker niet, het is een over-en-weer-geloop van mannen (de vrouwen blijven doorgaans mooi op hun plaats zitten). Op het platform tussen de wagons wordt er druk gepalaverd, thee gedronken en gerookt. En ook kleine kinderen zitten hier te spelen en te eten. Het platform verandert dan ook stilaan in een vuilbak. Eigenlijk een wonder dat we niet meer kakkerlakken hebben gezien dan het enige exemplaar bij ons vertrek. Met zo’n treinreis krijg je natuurlijk ook een goed zicht op het land waar je door reist. Echt fantastisch is het niet. Veel vuil, vooral langs en in de rivieren, onafgewerkte huizen en heel erg stoffig. Met momenten doet het meer denken aan oorlogsgebied. De aankomst in Luxor staat hiermee dan ook in schril contrast. Je ziet dat hier moeite wordt gedaan, ik vermoed vooral voor de hordes toeristen die hier dagelijks passeren. Er valt dan ook veel te beleven in Luxor.
Zo zijn wij deze ochtend helemaal tot aan de tempels van Karnak gewandeld. In één woord : spectaculair! Volgens sommige bronnen is dit het grootste religieuse bouwwerk van de wereld, en na Gizeh ook de meest bezochte site van Egypte. Voor mij persoonlijk blijft de zuilenzaal het meest indrukwekkende.
De afkoeling in het zwembad was het ideale intermezzo nu de temperaturen zijn opgelopen tot een flink eind boven de 30°c. Pas tegen de vooravond gaan we terug op pad, dit maal richting de tempel van Luxor. We laten ons verleiden om met paard en kar te gaan. De ondergaande zon zorgt voor een mooie lichtinval. Onze timing was perfect want tegen de tijd dat wij er terug vertrekken, stromen de bussen vol toeristen toe. Deze kleien tempel wordt overspoeld. Duits, Engels en zelfs Nederlands de locale gidsen zijn echte polyglotten. We kuieren terug naar ons hotel langs de oevers van de Nijl, er staan inmiddels meer dan 22.000 stappen op onze teller. Het waren mooie, intense en vooral ontspannen dagen in de voetsporen van de Farao’s. Wat zouden zij er trouwens van denken mochten ze voor heel even terug komen naar hun Egypte…I wonder